வாள் மீக்கூறும் கனா

வாளின் கனா கண்டதைக் கூற கூர்முனையில் துருத்திய உடல் காயம் திருத்தும்

இருப்பும் இன்மையும் நிரலாய்
தீட்டிய சேதி அச்சத்தின் பிடியில்
துண்டங்களாய் மாறிய விதி என
இணைவும் சேர்ப்பும் இன்றி
முரசும் அறையும் முடிந்ததை விளம்ப
ணங்கென்றெ ஒலித்த கலப்பில்
தெறிக்கும் மதியும் சித்திரமாய்
பதைத்த குழாம் வெட்டிச் சிந்தும்
படைகலனாய் ஓடிய வீணில்
நாவின் வன்மையாய் உருமாறி
சாய்த்ததும் நுவல்ந்த மொழியில்
வீச்சின் திறம் கொள்வரின்
குத்திய ஆழம் புகன்றதொரு
புனைவும் மீக்கூறி நில்லென்
மாயும் தகையத்து உழந்து
கோடியும் குவித்த புலவில்
வடிந்த கள்ளாய் முயங்கிய
விலங்கென எயிற்றின் துணையோடு
அருங்கும் மருங்கும் துணித்து
மின்னலாய் ஒளிவீசி சோரும்
கைமலிந்த விசை பெருக்கும்
வாகை சூடும் ஒற்றை சொப்பனத்து