வனம் சிலிர்க்கும்

கூர்வேனில் குத்தும் தணல்
வெண்மதி தொடரும் பின்னந்தி
முகில் நிழல் மறைக்கும் பாதை
செவ்வண்டு இசை ஒலிக்கும்
பாதை துவளும் கொடியும் நுடங்கி
இலையும் உதிர்ந்து சலசலக்க
முயல் துள்ளி மரம் புகும்
கோண்மா நதி பாய்ந்து தளர
மின்னலென ஒளிரும் அணங்காய்
கிளை தாவி கூவென கூவ
அதிரும் பட்சியும் அடங்கி குமுற
சில்லென்னும் வளியும் பெயர
கானமும் செவியுறாது முடங்க
அடர் வலி போக்குமோ ஆரிருள் தனித்து

உயிர் நிகழும் பருவம்

முற்றத்து நெடிதுயர்ந்து
கிளை பரப்பி நீள
செம்மலர் வளர் பருவம்
நகைத்து முரணாக்கி
தளிர் இலை சொறிந்து
விடுதலை யுணர்த்தி
செப்பும் அலையில்
வளி மீதுலாவி
இடர் அறிந்து
அகத்தின் வாசம்
மெல்லியதாய் பகிர்ந்து
இளம் முறுவல் அறிய
முகம் யாதென்று
காணா வளைவில்
படிந்தது குணம்
பச்சையின் இயல்பாய்
இரவில் செழித்து
ஒளியில் செறிந்து
எண்கோடி அணுவும்
மண் பிரிந்த நீராய்
வேரின் பிடிப்பில்
நிலைத்திருப்பதாய்
நகரும் கனவும்
உய்விப்பதாய்
அடரும் கானகம்
விருப்பின் புள்ளியாய்
வான் மறைத்து
இருளின் துணையுற்று
முளைத்த கணம்
இதுவென் திளைக்க

ஏட்டில் விளைந்ததாய் கனிந்ததாய் வர்ணிக்கும் இவ்வுயிர் நிகழும் தருணம் யாவிலும் நிறையும் என பரிணமிக்க.

புள்ளின் அசைவு

மண்ணில் புதைந்த
சிரத்தை மீட்டு
வானின் மையத்தை
தேடும் அலகுடன்
சிறுமென் நடைநடந்து
துள்ளும் மீனைக்கவ்வி
இயல்பென் ஆக்கத்தில்
தம்மையும் இணைத்து
மேகத்தின் அசைவதனை
மெய்யில் ஏற்றி
தன்னில் பிரிந்த
தனதின் நிழலும்
விசும்பில் படிந்ததாய்
வினை பயின்று
தானும் தன் பிம்பமும்
பரிமாண வெளியில்
அலையும் பேற்றினை
வடிப்பதனை பாவை
இயற்றும் திறம்யாதென
புள்ளின் மொழியில்
பெயர்த்து புகல்வதும்
பொருளின் சான்று
எனவே கிளைத்து
வரித்தது இங்கண்